رابطۀ شیوه های مقابله با استرس، سرسختی روان شناختی و خودکارآمدی در امدادگران جمعیت هلال احمر استان کهگیلویه و بویراحمد

مقدمه: امدادگران، روزانه در محیط کار با عوامل استرس زای متعددی همچون کار بیش از حد توان، تعارضات فردی، کار شیفتی، سروکارداشتن با مرگ و میر، فقدان حمایت روانی، تضاد با مدیران و ابهام در میزان اختیارات روبه رو می شوند. این عوامل می تواند بر امدادگران تأثیر بگذارد. به کارگیری راهبردهای مقابله با استرس، سرسخت بودن و احساس کارایی امدادگر در برخورد مؤثر با چالش ها و فعالیت ها در سلامت روان امدادگران تأثیر زیادی دارد. هدف اصلی این مقاله، بررسی رابطۀ بین شیوه های مقابله با استرس، سرسختی روان شناختی و خودکارآمدی در امدادگران جمعیت هلال احمر استان کهگیلویه و بویراحمد است. روش : در این تحقیق توصیفی- مقطعی، با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 291 امدادگر جمعیت هلال احمر استان کهگیلویه و بویراحمد انتخاب شدند. ابزار گردآوری شامل پرسشنامۀ شیوۀ مقابله با استرس (1)، خودکارآمدی (2) و مقیاس سرسختی روان شناختی زمینه یابی دیدگاه های شخصی کوباسا (1990) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار تحلیل آماری spss-19 و آزمون آماری همبستگی پیرسون در سطح معناداری 01/0 استفاده گردید. یافته ها: بر اساس نتایج، ابعاد سرسختی از جمله مبارزه جویی دارای میانگین 39 و انحراف معیار 4/3، تعهد میانگین 37 و انحراف معیار 6/3، کنترل میانگین 5/40 و انحراف معیار3 و نیز ابعاد شیوه های مقابله با استرس شامل مسأله مدار با میانگین 62 و انحراف معیار 7/10، هیجان مدار با میانگین 59 و انحراف معیار 7/10، اجتنابی با میانگین 3/60 و انحراف معیار 1/10 و همچنین خودکارآمدی با میانگین 33 و انحراف معیار4، بالاترین میانگین و انحراف معیار در بُعد سبک مقابله ای مسأله مدار (62، 7/10) در امدادگران دیده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین سرسختی روان شناختی، راهبردهای مقابله با استرس و خودکارآمدی در امدادگران رابطۀ معناداری وجود دارد (p<0/01). همچنین ابعاد سرسختی (تعهد و مبارزه ) با مؤلفه های شیوه های مقابله رابطۀ معناداری دارد (p<0/01). نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که خودکارآمدی، سرسختی و راهبردهای مقابله با استرس قابل پرورش و رشد هستند و سازمان می تواند نقش به سزایی در افزایش آنها در امدادگران داشته باشد